آنکس که تو دستهایش را بریدی
مرهم میساخت برای زخمهایت
آنکس که تو چشمهایش را در آوردی
چشمهایش را قدمگاه تو کرده بود
آنکس که تو قاتلش بودی
تنها عاشقت بود در این دنیا
بس است عزیزم بیچاره ام کردی
میکشی این اسیر خاک را در خاک
میدانم
میدانم
میدانم
غریبه ای هستم در شهر قلبت که
فرمان قتلم را صادر کردی
همیشه پیش ذهنش بود
حرفهای صادق
لبهای گشتالود نیمه باز
چشمهای مورب ترکمنی
به هنگام نبودند آرزوهایش اما
آرزو اینگونه بود
کوتاه جاودانه
به من می گفت
که دوستت ندارم
بیهوده خود را به در دیوار میکوبی
مرد
باور دارد که راست گفت صادق
عشق مرد دیگر نمی خواهد
نامردانی را لازم دارد تا
دروغ رابیرایند در خانه های خالی
تا مردانی از جوانمردی
بمیرند
از شرجی و نخل و بوی تند ماهی هور
از دخترکان شاد کوچه های دریا
میگذرم
مثل بادی که از میان اندوه جزیره میگذرد
تا برسم به هق هق شبانه ای
که خدایا کوچکترین ماهیه دریای آدمها را
بی وفا نکن
نیاز لحظهای من بودی
تمام اندام ماه گونت
تابیدی بر شبهای بی مهتابم
اگر پشت ابری بیرون بیایی
من مهتابم را می جویم
وقتی به خاک خونم میکشید احساس غرور میکرد
این گرگ بیابان عجب طاقتی دارد
عشق گرگ را رام کرد
عشق گرگ را خوار کرد
میدانید چه کسی گرگ را کشت
یک روز سرد بود که هجوم گرم عشق تنم را به آتش کشید
قرار ما خیابان دلتنگیها چهار راه اشتیاق روبروی سینما خاطره
ساعت زمان به ابدیت
چه کسی قلب مرا به زنجیرخواهد کشید
او امد مثل عطش برگ برای شبنم
مثل شوق شکوفا شدن گلبرک
من گرگ بیابان خدا خسته از پی آهو گشتن
شکارش شدم ندانسته
مجذوب بره ای شکارچی
قلبم را تسخیر کرد با قدرتی مهیب
عشق آمدی خوش آمدی